W WIELKIM POŚCIE 2023 PRZYBLIŻYMY WAM
SYTUACJĘ DZIECI W BOLIWII
I ZORGANIZUJEMY DLA NICH WSPARCIE

 

Na ulicach 3,5-milionowego miasta Santa Cruz przebywa bardzo duża liczba bezdomnych dzieci i młodzieży. Wielu z nich doświadczyło przemocy, porzucenia, byli wykorzystani seksualnie lub zmuszani do żebrania. Śpią pod mostami czy w kanałach ściekowych. Wpadają w nałogi.

Salezjanie starają się im pomóc. Razem z wychowawcami i wolontariuszami odwiedzają ich na ulicach. W miarę możliwości zanoszą im jedzenie i starają się zapewnić pomoc medyczną, w tym detoks. Dla części z nich udało im się stworzyć domy, w których łącznie przebywa 200 dzieci i młodzieży.

101567 zł
cel 100000 zł

471
wspierających

PROJEKT 732

KOMU POMOŻEMY?

DZIECIOM ULICY

Dziewczynkom i chłopcom mieszkającym na ulicach Santa Cruz, śpiącym w kanałach ściekowych i pod mostami. Wsparciem obejmiemy też chłopców w ośrodku salezjańskim, wychodzących z uzależniania.

DLACZEGO?

CHORUJĄ I GŁODUJĄ

Przeżyli dramat porzucenia, przemocy, wykorzystania seksualnego. Rodzice wyrzucili ich z domu, bo założyli nową rodzinę, dzieci zamieszkały na ulicy. Inne są zmuszane do żebrania i pracy, a nawet prostytucji. Nie chodzą do szkoły i wpadają w nałogi. Gdy chorują, nie mają lekarstw.

JAK POMOŻEMY?

KUPIMY JEDZENIE I LEKI

Salezjanie wspierają grupę ponad 150 dzieci ulicy. Codziennie wychowawcy, lekarz lub pielęgniarka wychodzą na ulicę i docierają do nich z pomocą. Zebrane środki przekażemy im, aby zapewnili dzieciom posiłki i potrzebne leki.

LISTY Z BOLIWII
W Santa Cruz pracuje ks. Andrzej Borowiec, który od lat wyciąga dzieci z ulicy. W salezjańskich ośrodkach zapewnia im edukację i nowy dom. Dzieciom, które zostają na ulicy, razem z pracownikami i wolontariuszami, dostarcza jedzenie, leki i daje uwagę.
Tutaj będziemy publikować listy od naszego misjonarza.
Kochani darczyńcy oraz osoby zainteresowane naszą służbą na niwie misyjnej, w imieniu swoim jak i całej mojej wspólnoty salezjańskiej, pragnę podziękować wam wszystkim za wspaniały gest pomocy finansowej na rzecz naszych biednych dzieci ulicy. Jest to szczególna pomoc dla nas samych. Opiekując się ok. 200 dziećmi przebywającymi w naszych ośrodkach oraz 150 biednymi, mieszkającymi na ulicach pod mostami, w kanałach, jest to nie lada wyzwanie.
więcej
LIST z 10 kwietnia
PODZIĘKOWANIA
Na święta przygotowujemy małe paczuszki z poczęstunkiem dla osób zamieszkujących pod mostami, w kanałach i na ulicach, by choć na chwilę zapomniały o codziennych problemach i wiedziały, że jest ktoś, kto o nich nie zapomni. Nie są to jakieś duże prezenty, a najpotrzebniejsze rzeczy. Mydełka, środki czystości, jakieś ubrania i trochę wyżywienia. Dzielimy się z nimi tym, co mamy i na ile nam starczy.
więcej
LIST z 3 kwietnia
PRZYGOTOWUJEMY WIELKANOCNE PACZKI DLA DZIECI NA ULICACH
Tu przedwczoraj widziałem naszych podopiecznych - komunikuje wychowawca. Faktycznie, pod mostem napotykamy cztery osoby śpiące, przykryte tekturą. Smacznie śpią, nie budzimy ich. Idziemy dalej na drugą stronę, na ul. Beni, gdzie spotykamy resztę nastolatków, którzy myją szyby zatrzymujących się na rondzie, na czerwonym świetle, samochodów.
więcej
LIST z 30 marca
NASZA PRACA JEST SYZYFOWA
Przedwczoraj znów odwiedziłem „Barrio Juvenil”, gdzie mieszkają starsi wychowankowie przygotowujący się do samodzielnego życia. Gdy jedna grupa chłopców idzie z rana do szkoły, to inna do pracy i po południu odwrotnie. Nie mają za dużo czasu na własne rozrywki, a do tego muszą posprzątać obejście, poprać swoje ubrania (ręcznie) i mają dyżury w kuchni. Nie mamy kucharki, a obiady są dowożone z naszego centralnego ośrodka, więc sami muszą je rozdzielać, pomyć naczynia i posprzątać po posiłkach.
więcej
LIST z 26 marca
ZOSTAW TO BOGU, ON SIĘ TYM ZAJMIE
Nie mogłem dziś wyjść z pielęgniarką, wychowawcą i wolontariuszem na ulice do bezdomnych, choć sobie planowałem, wyszli sami. Ja musiałem odwiedzić inny nasz ośrodek, najstarszych wychowanków. Są czasem dość problematyczni i nie zawsze wychowawcy zapobiegają drastycznym sytuacjom, a ja się nie dziwię. Chłopcy są poranieni, sami nie wiedzą co ze sobą zrobić, jaka ich czeka przyszłość, jak wyjść z tego marazmu. Niektórzy nie wierzą, że mogą się zmienić i wyjść na prostą. Dziadek był w więzieniu, tata jest w więzieniu, to i pewno ja będę w więzieniu.
więcej
LIST z 21 marca
JAKA PRZYSZŁOŚĆ CZEKA CHŁOPCÓW?
Jak zwykle każdy dzień wypełniony jest różnymi obowiązkami, zebraniami, spotkaniami i oczywiście wizytą w różnych naszych ośrodkach. Znów w tym tygodniu pojechaliśmy do Ośrodka ”Mano Amiga”, przyjęliśmy kolejnych sześcioro dzieciaków i jak zwykle podobne sytuacje. Przemoc w rodzinie, narkomania rodziców i wykorzystywanie seksualne. Jedną z dziewczynek przywieźli przedwczoraj nad ranem. Okazuje się, że ma czwórkę rodzeństwa, w tym dwie starsze siostry.
więcej
LIST z 19 marca
PRZYJĘLIŚMY KOLEJNE DZIECI
Wyruszamy dziś na obchód podopiecznych mieszkających na ulicy. Tym razem idzie z nami nasza pani lekarka, bo pielęgniarka poinformowała, że po ostatnich ulewach wielu ma problemy dermatologiczne. Przez kanały przepływa woda deszczowa, ale też i wszystko, co wyrzucają mieszkańcy. Po prostu ścieki, chemikalia. Często też podopieczni w tej wodzie deszczowej piorą swoją odzież, a ona, zmieszana z różnymi odpadami i bakteriami, sprzyja różnym zachorowaniom.
więcej
LIST z 16 marca
WODA, KTÓRA NIESIE NIEBEZPIECZEŃSTWO
Chłopcy nie są „święci”, nieprzystosowani do samodzielnego życia, a ulica nauczyła ich kraść, kombinować jak się da, aby przeżyć. A my? Często myślimy, że wychowankowie, którzy przychodzą do nas, zaraz zmienią się w potulne baranki. Nieraz potrzeba dużo czasu, by mogli nam zaufać. Zapoznaję się z życiorysem każdego. Jeden z nich, gdy był mały, szedł z matką za rękę ulicą. Nadjeżdżający samochód uderzył ich, matka zginęła na miejscu, dramat dziecka.
więcej
LIST z 12 marca
PIĄTKOWE PLANY ZMYTE DESZCZEM
Jeden z naszych wolontariuszy mówi, że wczoraj tu niedaleko spotkał dawną znajomą dziewczynkę, prosiła o trochę rzeczy dla swojego malucha. Mieszka z koleżanką w ruinach opuszczonego budynku. Niestety nie zastajemy ich w tym miejscu – być może już tu nie mieszkają? Idziemy dalej.
więcej
LIST z 9 marca
PO WIZYCIE NA ULICY NIE MOGĘ SPAĆ
W sobotę postanowiłem trochę odpocząć, więc wcześniej, już o 22.00 prysznic i do łóżka. Nie wiem, ile spałem, gdy przez sen słyszę głos dzwonka do naszych drzwi. Spoglądam na zegarek, dochodzi 1.30. Niestety nie za długo trwał ten sen. Przedstawiciele tzw. ochrony cywilnej przywieźli trójkę dzieciaków. Dziesięć, osiem i siedem lat. Rodzeństwo: jedna dziewczynka i dwóch braci.
więcej
LIST z 5 marca
NOCĄ PRZYWOŻĄ MALTRETOWANE DZIECI
Po południu odwiedzam jeden z ośrodków. Ostatnio przybyło tam kilkoro nowych dzieci. Zagajam rozmowę z jedną nowo przybyłą dziewczynką, pytam o imię.
– Mam na imię Anita i mam 9 lat – odpowiada trochę przestraszona, zapłakana.
Nie dziwię się, pierwsze dni zawsze wyglądają podobnie, oderwanie od rodziny, znajomych, przyjaciół, a tu inny świat. Z wielu powodów nie podaję jej prawdziwego imienia.
więcej
LIST z 2 marca
DLACZEGO DZIECIAKI MUSZĄ TYLE CIERPIEĆ?
Dziś jak zwykle, jak co dzień wstaję o 5.00 na modlitwy poranne, Mszę świętą, a potem na szybkie śniadanie i wyruszam wraz ze współbraćmi w drogę. Czeka nas przeszło trzygodzinna podróż do miasteczka zwanego Samaypata. Jest to niewielkie, położone między górami, miasteczko turystyczne. Znajdują się tam ruiny inkaskie, ale głównym celem wyjazdu nie są ruiny ani też sama Samaypata. Niedaleko miasteczka mieści się ośrodek dla dzieci, młodzieży i starszych osób niepełnosprawnych ruchowo i umysłowo. To jest nasz główny cel podróży.
więcej
LIST z 25 lutego
WIZYTA W OŚRODKU DLA NIEPEŁNOSPRAWNYCH
 
Tu kiedyś w pobliskim kanale ściekowym, spotkaliśmy dwóch bezdomnych chłopców, braci, których los wygonił na ulicę i prawie w tym samym miejscu napotykam teraz małego chłopca, ma 8-10 lat, przy sobie trzyma plastikową reklamówkę, zagajam rozmowę.
więcej
LIST z 21 lutego
OSTATNI DZIEŃ KARNAWAŁU I SPOTKANIE Z BEZDOMNYM CHŁOPCEM
 
Od dwóch lat prowadzę Ośrodek dla dzieci i młodzieży tzw. Projekt Księdza Bosko w skład, którego wchodzą cztery ośrodki. A przebywają w nich dzieci i młodzież od sześciu do dwudziestu kilku lat. Każdy ośrodek potrzebuje pomocy, ale chciałbym się skupić na jednym z niech. „Techo Pinardi”... Są to chłopcy, którzy przez dłuższy czas mieszkali na ulicach, w kanałach ściekowych, pod mostami. W Ośrodku tym przebywa 20 najbardziej potrzebujących narkomanów i chorych, którzy chcą z dobrej woli wyjść z tego marazmu. Nie mamy możliwości przyjąć wszystkich potrzebujących. Do tego opiekujemy się dziećmi, które mieszkają właśnie na ulicy.
więcej
LIST z 20 lutego
MAM DO WAS PROŚBĘ
CODZIENNOŚĆ W BOLIWII

DENGA – UMIERAJĄ NA NIĄ DZIECI ULICY W BOLIWII

….„W mieście Santa Cruz, gdzie obecnie przebywam, zmarło już na dengę kilka osób. U nas w ośrodkach też kilka osób choruje, w tym troje wolontariuszy. Najbardziej obawiamy się o młode osoby mieszkające na ulicy, pod mostami, w kanałach, bo trudno jest do nich dotrzeć.” – pisze ks. Andrzej.

CZYTAJ DALEJ

ULICA DOMEM DLA DZIECI

….Dla nas bezdomność dzieci jest abstrakcją. Rzadko widzi się siedmioletniego chłopca czy dziewczynkę proszącego o jedzenie lub szukającego zajęcia, żeby coś zarobić. W nocy śpiącego na chodniku. W Santa Cruz ten widok nie razi. Na ulicy żyje bardzo dużo dzieci. Mają 10, 13 czy 15 lat, choć zdarza się też spotkać dużo młodsze dziewczynki i chłopców.

CZYTAJ DALEJ

TRAUMY TRUDNE DO WYLECZENIA

….W ośrodkach dla dzieci prowadzonych przez salezjanów pracują psychologowie i terapeuci. Podopieczni trafiają do nich skrzywdzeni. Te krzywdy i rany nie zagoją się same. Potrzeba nie tylko cierpliwości, bezpieczeństwa czy akceptacji wobec dzieci, lecz także profesjonalnego podejścia do skrzywdzonych seksualnie.

CZYTAJ DALEJ

MIASTO KONTRASTÓW

….Miasto Santa Cruz w Boliwii to wielka metropolia licząca ok. 2,5 miliona mieszkańców. Tutaj można zachwycić się architekturą kolonialną i kulturą, chodzić do muzeów i galerii. Jednak miasto ma też swoje ciemne strony: setki dzieci mieszkających na ulicach, bezdomne nieletnie matki czy porachunki między gangami.

CZYTAJ DALEJ

SCHRONIENIE DLA DZIECI ULICY

 

….Projekt Księdza Bosko, skupiający się na pomocy porzuconym dzieciom mieszkającym na ulicach Santa Cruz, powstał przeszło 24 lata temu z inicjatywy arcybiskupa Ks. Tito, salezjanina.
Widząc bezdomnych i biednych poprosił współbraci o przybycie i pomoc w zajęciu się młodymi.

CZYTAJ DALEJ

WYRZUCONE JAK PRZEDMIOTY

 

….Trójka rodzeństwa ze zdjęcia, która siedzi na schodach przebywała na ulicy. Najmłodsza dziewczynka, z dwoma kucykami na głowie, miała może 4-5 lat. Znalazł ich ks. Andrzej Borowiec: „Spotkałem je na ulicy i zaprosiłem do nas na obiad. Nie wiedzieli, gdzie są ich rodzice”.

CZYTAJ DALEJ

© Salezjański Ośrodek Misyjny