Pracuję w Kolegium Nauczycielskim, które przygotowuje nauczycieli do nauki przedmiotów ścisłych i edukacji religijnej w szkołach średnich. Jestem dyrektorką międzynarodowej wspólnoty, w której są siostry z Filipin, Wietnamu i Polski oraz aspirantki (dziewczyny rozeznające powołanie). Prowadzimy też kursy szycia i gotowania. Przygotowujemy seminaria (zapraszając specjalistów od ekologii i praw człowieka) wszystko w ramach trzyletniego projektu z pomocą z Europy, aby kobiety były bardziej świadome swoich spraw i ról społecznych. Niektórym też pomagamy znaleźć pracę albo mobilizujemy do otworzenia małego biznesu, aby wzmocnić domowy budżet. W niedzielę prowadzimy oratorium dla dzieci i młodzieży z naszej parafii. Uczestniczymy też w życiu naszej diecezji, prowadząc rekolekcje, dni skupienia, współpracując z lokalnymi kościelnymi i społecznymi organizacjami marząc (jak już wspomniałam), o budowie szkoły dla dziewcząt. (Uśmiech) Od diecezji otrzymałyśmy pięć hektarów ziemi do wykarczowania… marzenia zawsze powinny być większe niż ludzkie możliwości, żeby zostawić furtkę lub okno Panu Bogu.