Dzień zaczynam o 6.45 od modlitwy ze wspólnotą i Mszy Świętej w parafii w języku amharskim. Później szybkie śniadanie. Codziennie pomagam w przychodni jako pielęgniarka, później zajmuję się rachunkowością w domu oraz zakupami.

Cudem jest to, że jeszcze żyję. Pewnego razu do mojego samochodu podszedł człowiek, zauważyłam jedynie duży nóż kuchenny skierowany w moją stronę. Wtedy pomyślałam „to jest moja ostatnia minuta”. Jednak Pan Bóg czuwa. Dziewczyna która ze mną jechała, wyskoczyła z samochodu, wzięła tego pana za bary tak, że stracił równowagę. Dzięki temu ja mogłam zamknąć drzwi, ona wróciła do swojego samochodu i odjechałyśmy.

Każdego dnia na misji zdarzają się małe cuda. Ludzie przychodzą i dziękują za to co otrzymali. Za to że, mogłam im pomóc poprzez wszystkich ludzi którzy dzielą się tym co mają.

Serdeczne Bóg zapłać dla tych wszystkich którzy wspierają mnie modlitwą, bo bardzo tego potrzebuję każdego dnia.

Dziękuję za pomoc materialną, bo poprzez to możemy pomóc ludziom z którymi żyjemy i spotykamy się na co dzień.