Podczas odbywających się w ośrodku rekolekcji prowadzę grupy i występuję w roli kapelana. Jestem też tzw. starszym bratem dla współbraci z naszej wspólnoty, do której należą Greg z Nigerii, Joseph z Wietnamu i Łukasz z Polski. Oprócz tego pełnię funkcję kierowcy i udzielam wszelkiej pomocy niezbędnej do właściwego funkcjonowania naszego ośrodka.

Żyjąc w innym kraju i w odmiennej kulturze można się wiele nauczyć od lokalnej społeczności. Ważne jest poznanie i właściwe zrozumienie tej kultury, odrzucenie stereotypów i własnych schematów myślowych. Aby tego dokonać, niezbędna jest cierpliwość i pokora. Są to dwie cnoty, z którymi nie rozstaję się na misji. Na co dzień, zwłaszcza gdy pojawiają się trudy i przeciwności, pomaga mi świadomość duchowego wsparcia ze strony wszystkich, którzy pojawili się na drodze mojego życia.

W pracy z młodymi ludźmi, którzy przyjeżdżają do Salezjańskiego Ośrodka Rekolekcyjnego doświadczam radości z dzielenia się Dobrą Nowiną. Młodzież zadaje dużo pytań na temat wiary, Boga, Kościoła czy powołania. I to jest znak, że nie te sprawy nie są im obojętne. Dlatego tak ważne jest świadectwo i dobry przykład. Myślę, że najbardziej autentyczne jest dla nich moje doświadczenie wiary.

Wiem, że współczesny człowiek potrzebuje nieustannego wsłuchiwania się w głos Boga i słuchania Go bardziej niż człowieka. Dlatego staram się słuchać głosu Tego, który powołał mnie do pracy misyjnej z małej, nikomu nieznanej wioski. Staram się współpracować z Nim, bo On jest Drogą, Prawdą i Życiem.