W lokalnej, paragwajskiej gazecie określono księdza Zdzisława jako „mieszkańca Chaco z duszy i ciała”. Prawdopodobnie, jak żaden inny salezjanin czy niewielu Paragwajczyków, zna tak dobrze region zachodni kraju, włącznie z miejscami najbardziej odizolowanymi, niedostępnymi. Na tych terenach trudno dostępnych dla człowieka docierał do ludzi mieszkających w buszu, dzielił wodę pomiędzy nich, znosił głód, przezwyciężał różne choroby nie posiadając nawet aspiryny, ponieważ świadczenia sanitarne tam nie istnieją. Innymi słowy, ksiądz Zdzisław odczuł na własnej skórze cierpienia i problemy z jakimi zmagają się mieszkańcy Chaco. Każdego dnia misjonarz, Ksiądz Zdzisław włóczy się po stepach, przemierza setki kilometrów, aby porozmawiać, pomóc i pobyć z ludźmi. Dać im nadzieję.