Od 2 sierpnia 2015 roku jestem przełożoną Wizytatorii Europa Wschodnia i Gruzja, w skład której wchodzą cztery kraje byłego Związku Radzieckiego – Białoruś, Gruzja, Rosja i Ukraina. W każdym z tych państw siostry salezjanki mają po dwie placówki, które są bardzo zróżnicowane i odległe od siebie. Pracujemy w trzech różnych rytach: łacińskim, bizantyjskim (greko-katolickim) i ormiańskim. Używamy pięciu różnych języków: białoruski, gruziński, ormiański, rosyjski i ukraiński. Między sobą posługujemy się językiem włoskim i w tym języku odprawiamy coroczne rekolekcje. W większości placówek współpracujemy z księżmi salezjanami. Prowadzimy dwa oratoria, dwa przedszkola, dwie bursy dla studentek. Zajmujemy się katechizacją na wszystkich poziomach: od przedszkolaków po katechumenat dorosłych w przygotowaniu do Chrztu. Prowadzimy schole parafialne, żywy różaniec, Stowarzyszenie Maryi Wspomożycielki Wiernych (ADMA). Współpracujemy w oratoriach i podczas spotkań współpracowników salezjanów, uczymy etyki w szkole.

Do moich obowiązków należy wizytowanie i czuwanie nad prawidłowym funkcjonowaniem prowadzonych przez siostry dzieł. Przede wszystkim jednak powodem, dla którego odwiedzam moje siostry jest chęć utwierdzenia ich w charyzmacie salezjańskim i misji, do której posyła nas Jezus Chrystus. Zachęcam je do mocnego trwania w wierze, z sercem oddanym całkowicie Chrystusowi.

Pracując na misjach namacalnie doświadczyłam Bożej Opatrzności. Umocniłam swoją wiarę, doceniłam dar Eucharystii. Nauczyłam się zaufania Bogu, radości z rzeczy małych, szacunku dla drugiego człowieka.

Cieszę się, gdy spotykam się z tymi, wśród których pracowałam i dostrzegam ich wiarę i wierność Bogu. Widzę wiele młodych małżeństw, dla których wiara jest cennym darem.

Kochani, dziękuję Wam za to, że jesteście i że macie tak dobre i otwarte dla innych serca. Dzięki Waszej pomocy możemy prowadzić przedszkola i bursy dla dziewcząt oraz oratoria. Chcę Wam powiedzieć, że tereny byłego Związku Radzieckiego to ziemia zroszona i przesiąknięta krwią męczenników za wiarę. Jednak ja osobiście nigdy nie zaznałam od nikogo krzywdy czy braku szacunku. Prości ludzie tutaj są bardzo dobrzy i gościnni. Dziękuję Dobremu Bogu, że mogę wśród nich pracować. Niech Wam Bóg błogosławi!