Przynależę do wspólnoty „Santo Toribio de Morgrovejo”, w której jestem wikariuszem, ale pełnię posługę apostolską w slumsach: Puerto Nuevo i Frigorífico.

Na co dzień jestem odpowiedzialny za różne inicjatywy ewangelizacyjne i społeczne.

W dzielnicy Puerto Nuevo: Kościół „Santa Rosa” (Świętej Róży) – Msze Święte niedzielne i w ciągu tygodnia, opieka nad chorymi, udzielanie sakramentów, oratorium dzienne Estudio Dirigido (douczanie szkolne), katechezy przygotowujące do sakramentów Pierwszej Komunii Świętej i Bierzmowania, grupy młodzieżowe – ministranci, grupy dla dorosłych: „Hermandad Santa Rosa” (Bractwo Świętej Róży), grupa „Divina Misericordia” (Miłosierdzia Bożego), grupa „Legión de María” (Legion Maryi), grupa „Misioneros” (Misjonarzy), klub matek „Mamá Margarita” (Mamy Małgorzaty), warsztaty dla matek: cukiernictwo, krawiectwo, biżuteria, gotowanie i inne.

W dzielnicy Frigorífico: Kościół „Virgen del Perpetuo Socorro” (Matki Bożej Nieustającej Pomocy), Msze Święte niedzielne i w ciągu tygodnia, grupy młodzieżowe, grupy dla dorosłych: „Renovación Carismática” (Odnowa Charyzmatyczna) – dorośli, młodzież, dzieci, „Hermandad Virgen del Perpetuo Socorro” (Bractwo Matki Bożej Nieustającej Pomocy), „Divina Misericordia” (Miłosierdzia Bożego), „Misioneros” (Misjonarzy), „Legión de María” (Legion Maryi), „ADMA”, katechezy przygotowujące do sakramentów, opieka nad chorymi, udzielanie sakramentów.

W mojej pracy misyjnej przywiązuję dużą wagę do katechezy przygotowującej do sakramentów: Pierwszej Komunii Świętej i Bierzmowania. Staram się katechizować jak najwięcej dzieci i młodzieży i w ten sposób przegotowywać je do sakramentów i życia chrześcijańskiego. Nie da się jednak realizować tych planów bez pomocy w nauce. Dlatego w Puerto Nuevo działa oratorium codzienne – douczanie szkolne oraz różnego rodzaju programy, głównie dla dzieci i młodzieży. Wszyscy oratorianie otrzymują dzienne wyżywienie.

Te dwa salezjańskie ośrodki duszpasterskie – Puerto Nuevo i Frigorífico są położone w slumsach. Środowisko, w którym pracuję, jest trudne i niebezpieczne. Jest to region wykluczony przez władze państwowe ze względu na przestępczość, narkomanię i kradzieże.

Duchowo doświadczam misji poprzez dbanie o modlitwę osobistą i wspólnotową (rozmyślanie, Msza Święta, różaniec) oraz życie sakramentalne. Jeżeli chodzi o owoce mojej pracy, to w obecnej placówce salezjańskiej dopiero rozpoczynam moją pracę wychowawczą, duszpasterską, misyjną i charytatywną. Dostrzegam już jednak niewielkie zmiany. Gdy odwiedzam dzielnice, każdego dnia pozdrawiam wszystkich, błogosławię dzieci na ulicy. Powoli tutejsza ludność zaczyna reagować i odpowiadać. Kiedy przyjechałem, w kościele w Frigorífico na Mszy Świętej niedzielnej nawet połowa kościoła nie była zajęta przez wiernych. Teraz jest już prawie pełen kościół. W kościele „Świętej Róży” w Puerto Nuevo od czasu mojego przyjazdu odprawiam dwie Msze Święte w każdą niedzielę. Mam nadzieję, że częstszy dostęp do Eucharystii przyniesie swoje owoce.

Po czternastu latach pracy z dziećmi ulicy w Limie i po dziewięciu latach pracy w Bosconii w Piura – w slumsach, które oblegają tamtejsze dzieło salezjańskie – nie jest łatwo dostosować się do nowych warunków i obowiązków. Mimo to bardzo się cieszę, że zostałem posłany do Puerto Nuevo i Frigorífico. Tutaj czuję się bardziej salezjaninem i misjonarzem.