Obecnie moja praca jest związana z administracją, chociaż z zawodu jestem pielęgniarką.  W Angoli pracuję w szkole, jestem ekonomem. Mamy bardzo duży ośrodek wychowawczy, ponad 1600 uczniów od przedszkola aż do 9 klasy. Codziennie dbam m.in. o zaopatrzenie placówki, opłatę rachunków, robienie wypłat i organizację pracy pracowników.

Trudno jest mówić o owocach i cudach pracy misyjnej. Pan Jezus kiedy wysyłał swoich apostołów mówił do nich „żniwo wielkie”. Słowa te dają do zrozumienia, że tam już ktoś był a nasza praca jest jedynie pomocą przy zbieraniu tych owoców. W swoim życiu misyjnym, jeszcze podczas pracy jako pielęgniarka i położna, miałam wiele przypadków, które dodawały radości i otuchy, że człowiek może zrobić coś dobrego. Pamiętam, przywieziono panią, która urodziła we wsi dziecko. Przywieźli ją na noszach na dwóch rowerach. Z płaczem, bo dziecko zmarło. Ojciec dziecka został oskarżony, że to jego wina, więc został już prawie wygoniony z domu. Jako położna zbadałam ją, wydawało mi się że usłyszałam tętno w łonie matki, więc zapytałam: „czy Ty na pewno urodziłaś to dziecko?” Odpowiedziała, że tak. Okazało się, że ma bliźniaki. Nigdy wcześniej nie przychodziła na kontrole medyczne. Ze spokojem ją przygotowałam do porodu i tak urodziło się drugie dziecko. Dla wielu ludzi to był cud, dla mnie również. To była i wielka radość.