Od dwóch lat pracuję w Lomé, stolicy Togo, gdzie pełnię rolę ekonomki wspólnoty i centrum zawodowego. Odpowiadam za całą misję – zajmuję się zakupami dla wspólnoty i centrum, nadzoruję przygotowanie produktów w szkole kucharskiej i cukierniczej, dbam o budynki misyjne oraz sprawy administracyjne. Jestem również odpowiedzialna za projekty misyjne, przykładowo Projekt 781 –  remont dachu, który zakończył się sukcesem i wdzięcznością. Koordynuje program Adopcji na Odległość w Togo.

Na placówce znajduje się dom formacyjny i centrum zawodowe dla dziewcząt, które oferuje kursy z zakresu kucharstwa, cukiernictwa, fryzjerstwa, krawiectwa, a wieczorami organizowane są zajęcia z alfabetyzacji dla dorosłych oraz wprowadzenie do informatyki.

Placówka nasza prowadzi także bezpłatną szkołę podstawową, która od dwóch lat przyjmuje około 200 uczniów, choć ma możliwość pomieścić ponad 600 dzieci.

Myślę, że tych cudów jest dużo, może nie zawsze je się zauważa. Ale kiedy po iluś tam latach wracają osoby, które mówią, że tutaj były przygarnięte. Mamy nawet kilka dziewcząt, które dzisiaj są naszymi współpracownicami. Zdarza się, że ktoś nam mówi, że kiedy była mała i została oddana do innej rodziny, została później przygarnięta przez siostry. Od nas się czegoś nauczyła i dziś jest niezależna, prowadzi swoją działalność. Od czasu do czasu przyjeżdża do nas by świętować z dziewczętami, które teraz są u nas. To jest właśnie cudem.

Innym cudem jest np. chłopiec z Togo, który od małego był wspierany przez Adopcję na Odległość z Polski. Dzisiaj ten chłopiec jest człowiekiem zawodu, nauczył się kłaść kafelki i naprawdę dobrze pracuje i godnie zarabia. Zapraszany jest do innych krajów, gdzie może pracować. A z nami utrzymuje kontakt. Zawsze jest wdzięczny i szczerze mówi, że dzięki też tej pomocy, którą otrzymał gdy był młody i nie miał warunków, bo taty nie było, mama była sama, dzisiaj jest kimś, kto może zarobić na swoją rodzinę. Niedawno się ożenił. Cudem są dla mnie te sytuacje i to, że te osoby umieją docenić to dobro, które otrzymały.

Moje szczere i z całego serca podziękowanie, bo od 20 lat jak jestem na misjach, zawsze, zawsze byłam wspierana przez modlitwę i pomoc materialną. Praktycznie od kiedy zaczęła się Adopcja na Odległość (Togo było moją pierwszą placówką, która otrzymała tą łaskę) do dzisiaj jest to dzieło kontynuowane. Z całego serca Wam dziękuje. Brak mi słów by wyrazić wdzięczność darczyńcom, za wierność i zaufanie. Pieniądze staramy się naprawdę przeznaczyć na pomoc dla tych ludzi, dla młodzieży. Obiecuje, trwam i nadal będę trwać w mojej modlitwie i wdzięczności dla wszystkich dobrodziejów.

Z takim pokornym skłonem w Waszą stronę się zwracam, jeżeli możecie kontynuować pomoc misjonarzom to bardzo Was o to proszę. I jeżeli możecie dzielić się Waszą radością z tej pomocy innym, proszę mówcie o tym, żeby coraz więcej ludzi mogło mieć tą radość podzielenia się z innymi. Dziękuje Wam bardzo!