Podczas mojej misji w Republice Środkowoafrykańskiej pełniłem obowiązki proboszcza, dyrektora domu oraz odpowiadałem za przychodnię. Byłem także odpowiedzialny za całą wspólnotę i całą naszą misję salezjańską.

W nowej placówce, Bangi, prowadzimy parafię, centrum młodzieżowe, szkołę podstawową i przedszkole oraz przychodnię, do której przychodzi wielu chorych. Obok w parafii mamy drugą wspólnotę gdzie jest szkoła zawodowa i liceum.

Praca na misjach jest pracą dla ludzi, do których jesteśmy posłani. Jest wiele obowiązków ewangelizacyjnych i edukacyjnych.

Na misji widzę moc sakramentów, zwłaszcza sakramentów chorych. Raz zostałem wezwany do umierającej osoby. Miała pewien rodzaj choroby wewnętrznej, cały brzuch wypełniony wodą. Udzieliłem jej Chrztu Świętego. Od tamtej pory choroba zaczęła ustępować, osoba ta, żyje do dziś.

Cudem jest, że mimo wojen domowych, trudności, głodu, niektórzy potrafią skierować swoje drogi do kościoła, modlić się, aby Bóg im pomógł w przeżyciu tych sytuacji. To nie jest łatwe w krajach gdzie jest niebezpiecznie. Cudem jest, że mimo zamieszek i wojen domowych, chrześcijanie nie tracą wiary.

Chciałbym bardzo podziękować wszystkim w Polsce, którzy się modlą za misjonarzy. My na misjach potrzebujemy bardzo dużo tej modlitwy. Moc Waszej modlitwy jest odczuwalna – to nam daje siłę do pokonywania trudności. Pomaga nam świadomość,  że jest grupa osób w Polsce, która modli się za nas.

Chciałbym też podziękować Dobrodziejom, którzy nas wspierają materialnie. Pomoc finansowa jest nam bardzo potrzebna, bo dzięki niej dzieci mogą chodzić do szkoły, mamy materiały dydaktyczne, sportowe i szkoleniowe. Dzięki temu młodzież może się rozwijać, wyrastać na dobrych obywateli i chrześcijan, którzy będą prowadzić kraj ku lepszemu. To się dzieje też dzięki pomocy z Polski.