Święty Franciszek Salezy to patron pisarzy i dziennikarzy. Jest znany z takich dzieł jak „Filotea” czy „Traktat o miłości Bożej”. Swoją rolę zawdzięcza przede wszystkim pomysłowi, na który wpadł podczas pracy duszpasterskiej w Chablais. Ponieważ jego wiernym groziły wtedy represje ze strony protestantów, Salezy zaczął spisywać swoje kazania i rozdawać je w formie pisanej.
Franciszek Salezy urodził się 21 sierpnia 1567 roku w Sabaudii, autonomicznym księstwie należącym wówczas do Francji. Pochodził z arystokratycznego rodu. Duży wpływ na jego wychowanie miała matka, Franciszka de Sionnez, która jako pani domu i matka 13 dzieci była uosobieniem spokoju i pracowitości. Franciszek podawał ją jako wzór osoby, która mimo wielu zajęć zawsze znalazła czas na pogłębianie relacji z Bogiem.
Młody Franciszek zdobył solidne wykształcenie. Studiował w jezuickim kolegium Clermont w Paryżu, a na uniwersytecie w Padwie uzyskał doktorat z prawa cywilnego i kanonicznego. Ojciec miał wobec niego ambitne plany. Chciał, aby syn został prawnikiem w senacie i ożenił się z bogatą dziedziczką, ale Franciszek odrzucił obydwie propozycje. Od wczesnego dzieciństwa pragnął zostać kapłanem. Święcenia kapłańskie przyjął w 1593 roku, a rok później zaczął swoją misyjną posługę w nowo przyłączonej do Sabaudii prowincji Chablais.
Ewangelizacja w Chablais była bardzo trudna ze względu na to, że region ten był wtedy opanowany przez kalwinizm. Wrogi stosunek do katolików zmuszał ich do ukrywania swojej wiary. Franciszek zamiast potępienia reformatorskich ruchów stosował zasadę: „Więcej much złapie się na kroplę miodu niż na całą beczkę octu”. Dzięki jego postawie miłości i łagodności większość mieszkańców regionu powróciła do wiary katolickiej. W 1602 roku Salezy objął urząd biskupa Genewy, która była wtedy centrum kalwinizmu. W 1610 roku, razem z Joanną Franciszką de Chantal, założył zakon sióstr Nawiedzenia NMP (wizytek).
Franciszek Salezy był wzorem duchowości dla księdza Bosko. To jego opiece Jan Bosko oddał pierwsze oratorium, a później wybrał go na patrona zgromadzenia (nazwa salezjanie pochodzi nazwiska tego świętego). Tak o świętym Franciszku Salezym pisał ksiądz Bosko w „Historii Kościoła dla użytku młodzieży”: „Święty Franciszek Salezy został przez Opatrzność Bożą zaprawiony do walki. (…) Od swojej młodości oddał się Bogu, zachowując szatę czystości i formując swoje serce we wszystkich cnotach, zwłaszcza w słodyczy i łagodności. Odrzuca błyskotliwą karierę świata i poświęca się służbie dla innych, nie bez trudności ze strony ojca. Przynaglony głosem Boga, który powołał go do rzeczy nadzwyczajnych, uzbrojony jedynie w oręż miłości, udaje się do Chablais. Widząc zburzone kościoły, zniszczone klasztory i zrujnowane krzyże, z wielką gorliwością rozpoczyna swą apostolską pracę”.
Jan Bosko zawsze zwracał uwagę na gorliwość duszpasterską, zapał i zaangażowanie Franciszka Salezego. Słodycz, łagodność, cierpliwość i dobroć to cnoty, które szczególnie podkreślał mówiąc o świętym. Naśladowanie tych cnót zalecał swoim wychowankom, a później wszystkim salezjanom. Autorem jednej z głównych reguł księdza Bosko, „Daj mi dusze, resztę zabierz”, jest właśnie Franciszek Salezy.
Dorota Pośpiech
