Wizerunek tej błogosławionej znany jest tylko z oficjalnego obrazu. W miejscowości Junín de Los Andes, w której spędziła swoje krótkie życie, nikt nie miał aparatu fotograficznego i nie uwiecznił jej na zdjęciu. Zmarła w wieku trzynastu lat. Na jej grobie widnieje napis: „Życie jej było poematem czystości, miłości i ofiary wobec matki”.
Laura del Carmen Vicuña Pino urodziła się 5 kwietnia 1891 roku w stolicy Chile, Santiago. Ojciec Laury, Jose Domingo był żołnierzem zawodowym i pochodził ze szlacheckiej rodziny. Matka, Mercedes Pino pracowała jako krawcowa. Gdy Laura ma 8, a jej młodsza siostra Julia 3 lata, ojciec niespodziewanie umiera. Matka, która zostaje wdową bez środków do życia, przenosi się do Argentyny. Tam wiąże się z argentyńskim gaucho (typ właściciela ziemskiego, hodowcy bydła, który stale jeździ konno), Manuelem Mora.
21 stycznia 1900 roku matka zapisuje córki do szkoły w Junín de los Andes, prowadzonej przez siostry salezjanki. Laura bardzo dobrze się tam czuje. Jak podkreśla spowiednik dziewczynki, ksiądz Crestanello: „siostry szybko uświadomiły sobie zalety ducha Laury. Była z uosobienia spokojna, a przy tym skromna i prosta w zachowaniu, dała się lubić”. 2 czerwca 1902 roku Laura przystępuje do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej. W dniach przygotowania do sakramentów zapisuje w notesie trzy postanowienia:
„Po pierwsze: O mój Boże, chcę Cię kochać przez całe życie; dlatego oddaję Ci duszę, serce i całą siebie. Po drugie: Wolę raczej umrzeć niż obrazić Cię grzechem: dlatego chcę wyrzec się wszystkiego, co mogłoby mnie od Ciebie oddalić. Po trzecie: Postanawiam, na ile mnie stać, zrobić wszystko, abyś był znany i kochany; postanawiam też wynagradzać obrazę, jaka Cię spotyka każdego dnia od ludzi, zwłaszcza od osób z mojej rodziny. Boże mój, daj mi życie naznaczone miłością, umartwieniem, ofiarą”.
8 grudnia 1902 roku, w święto Niepokalanego Poczęcia NMP, Laura zostaje przyjęta do grona Córek Maryi – grupy, do której należały najlepsze wychowanki sióstr. Zgodnie z tradycją, dostaje niebieską wstążkę i medalion Córki Maryi. Wakacje 1902 roku są dla niej bardzo trudne ze względu na niemoralne zachowanie ojczyma wobec 11-letniej wtedy dziewczynki. Laurze dzięki odwadze i stanowczości udaje się zachować czystość, ale w ramach zemsty Manuel przestaje płacić czesne za szkołę pasierbic. Laura wraca do szkoły tylko dzięki wsparciu sióstr.
Gdy Mercedes, przyjaciółka Laury, otrzymuje z rąk biskupa Jana Cagliero czarną pelerynkę aspirantek, Vicuña rozmawia z nim o swoim pragnieniu dołączenia do ich grona. Ksiądz Cagliero z uśmiechem mówi jej, że jest jeszcze za mała, aby podjąć taką decyzję. Mimo odmowy Laura robi postępy w swoim rozwoju duchowym. Umartwia się i dużo modli, zwłaszcza w intencji matki, która żyje ze swoim partnerem bez ślubu. Laura podejmuje decyzję, że odda życie za zbawienie swojej matki.
Zimą, w lipcu 1903 roku w wyniku gwałtownej zmiany pogody woda zalewa całą miejscowość Junín de los Andes. Siostrom i uczennicom udaje się schronić w wyższej części miejscowości, ale od tamtej pory Laura zaczyna chorować. We wrześniu odwiedza ją matka i razem z córką zamieszkują u życzliwej kobiety. W styczniu 1904 roku zdrowie Laury się pogarsza. Wtedy pojawia się Manuel, który chce zabrać jej matkę z powrotem do siebie. Gdy ta odmawia, postanawia zostać na noc. Dziewczynka buntuje się przeciwko temu i zostaje przez niego dotkliwie pobita.
Laura umiera 22 stycznia 1904 roku. Przed śmiercią wyjawia matce swój sekret. Mercedes przysięga jej zmianę swojego życia. Po śmierci córki spowiada się, a na uroczystościach pogrzebowych, po raz pierwszy od wielu lat, przyjmuje Komunię Świętą. 3 września 1988 roku na Colle Don Bosco Jan Paweł II, w obecności tysięcy młodych ludzi z całego świata, ogłasza Laurę błogosławioną. Jej wspomnienie przypada na 22 stycznia. Jest patronką rozbitych rodzin i skłóconych małżeństw.
Dorota Pośpiech
*tekst na podstawie książki „Święci błogosławieni słudzy Boży Rodziny Salezjańskiej” ks. Stanisława Szmidta SDB
