Trwająca w latach 1993-2005 w Burundi wojna domowa znacząco osłabiła kraj. Wiele dzieci straciło swoich rodziców, wiele rodzin zostało przesiedlonych. Chaos, emigracja, bieda, rosnące ceny, analfabetyzm i przestępczość to tylko niektóre z problemów. 94% ludności Burundi żyje z uprawy roli przy użyciu tradycyjnych metod. Z powodu biedy wielu młodych ludzi nie ma możliwości się uczyć: tylko 37% chłopców i 29% dziewcząt uczęszcza do szkoły. Wielu młodych jest tzw. askary – pilnują dobytku, podczas gdy reszta rodziny przenosi się do innej, bezpieczniejszej części kraju.

Na salezjańskiej placówce misyjnej w Buterere salezjanie prowadzą Centrum Nauki Zawodu (Vocational Training Center), internat dla dzieci ulicy oraz oratorium. W internacie mieszka 13 chłopców, natomiast do oratorium przychodzi około 300 osób dziennie. Teren placówki misyjnej jest miejscem, gdzie młodzi ludzie mogą w spokoju i bezpiecznie spędzić czas, rozwijać talenty, wzrastać w wierze i wartościach. Młodzież angażuje się w uprawę warzyw i owoców w niewielkim ogrodzie na trenie misji, pomaga w porządkach w kościele, szkole i oratorium.

Centrum zawodowe prowadzi kursy z zakresu budownictwa, krawiectwa, elektryki, stolarstwa, mechaniki samochodowej, informatyki oraz przygotowujące do pracy na stanowisku sekretarki. W tym roku szkoła przyjęła 251 uczniów, chociaż może pomieścić nawet 400 osób. 18% uczniów rezygnuje z nauki po pierwszym semestrze. Wszystko to z powodu braku pieniędzy na opłacenie czesnego. Większość uczniów pochodzi z odległych wiosek, przyjeżdżają do Buterere aby się uczyć i sami muszą zarobić na swoje utrzymanie. W czasach pokoju pracowali wieczorami, po szkole, ale teraz jest to niemożliwe.

Projekt 483 powstał w celu sfinansowania kosztów nauki dla 100 najbardziej potrzebujących uczniów szkoły. Projekt zakłada opłacenie czesnego (60 euro za rok), zakup mundurków oraz pomocy szkolnych. W zamian za otrzymaną pomoc młodzież będzie pomagała w pracach na terenie misji.

Odpowiedzialny za projekt jest ks. Ferdinand Ntunzwenimana SDB

Projekt zrealizowany. Dziękujemy!

“Nie ma większego dobrodziejstwa i miłości , jak wesprzeć młodego człowieka w edukacji”
(Św. Jan Bosko)

Ten list z podziękowaniem kierowany jest do Was szanowni Darczyńcy. Pragnę Wam serdecznie podziękować za Waszą pomoc i ofiarność. To dzięki Wam mogliśmy pomóc wspólnie najbardziej potrzebującej młodzieży ze szkoły zawodowej w Buterere w Burundii. Jesteście spełnieniem marzeń św. Jana Bosko. Zechcieliście wesprzeć, wspomóc, ofiarować co możliwe, oddać nawet siebie jak On, na potrzeby młodzieży, młodych ludzi próbujących wejść w świat dorosłych, odpowiedzialnych ludzi, którzy potrafią zadbać o siebie, o rodzinę – ofiarowaliście im pomoc, aby te marzenia się spełniły – daliście im możliwość nauki.
Wszyscy jesteśmy Wam bardzo wdzaięczni i czujemy się zobowiązani. Dziękujemy za ten wielki dar.
Nauka to otwarte drzwi dla tych młodych ludzi,drzwi, które Wy sami im otworzyliście, aby mogli zdobyć zawód, by móc zadbać o siebie i swoją przyszłość.
Wielki to dar serca każdego z Was, i za to Wam wszystkim serdecznie DZIEKUJEMY.

Pan niech nagradza Was nieustannie swoimi łaskami, błogosław i darzy zdrowiem.
My zapewniamy o naszej modlitwie.

Oddany w Panu
Ks. Ryszard Józwiak