Jestem odpowiedzialna za Internat w Oyem. Mamy 30 miejsc dla dziewcząt, ponieważ w Gabonie prowadzimy szkołę podstawową i zawodową (krawiectwo, cukiernictwo, fryzjerstwo, sekretariat i rachunkowość). Dookoła Oyem jest dużo wiosek, więc dzieci i młodzież muszą chodzić do szkoły do miasta. Internat jest dla tych, którzy mieszkają za daleko i codziennie musieliby pokonywać wiele kilometrów. Mieszkają u nas dziewczęta w wieku od 9 do 23 lat. Jestem również odpowiedzialna za katechezę i formację katechetów.

Tak naprawdę doświadczam obecności Pana Boga każdego dnia, ale opowiem o jednym z ostatnich cudów, który jest związany ze Światowymi Dniami Młodzieży w Krakowie. Od momentu ogłoszenia tej informacji myślałam o możliwości zabrania młodzieży. Oni pomagali nam organizować wakacje dla dzieci na wsiach. Młodzi ludzie byli oddani i dzięki nim dzieci mogły doświadczyć radości i nadziei. Za to ich zaangażowanie chciałam, żeby oni mogli doświadczyć takiego cudu jakim jest spotkanie z ludźmi z całego świata. Zaczęłam obliczać koszty i mój zapał przygasł. Jednak, gdy byłam w Polsce mówiłam o moim pragnieniu. Rok przed Światowymi Dniami Młodzieży nie mieliśmy jeszcze nic. Ludzie, którzy obiecywali pomoc milczeli. W styczniu wykryto u mnie nowotwór tkanek miękkich. Musiałam wyjechać z Gabonu. W Polsce, podczas badań byłam w kontakcie z ludźmi, którzy chcieli pomóc. Właściwie ta moja obecność tutaj sprawiła, że wszystkie maszyny poszły w ruch. Uzbieraliśmy pieniądze na bilety. Przyjechały do Krakowa 23 osoby z Gabonu, Kongo, Gwinei Równikowej i Kamerunu. Udało się kupić bilety, pakiety dla uczestników, śpiwory dla wszystkich. Udało nam się nawet pojechać do Częstochowy i podziękować Matce Bożej za te wszystkie dary. Dla mnie jest to jeden z cudów.